اتکای هند به زغال‌سنگ برای امنیت انرژی

علی‌رغم درخواست‌ها از کنفرانس تغییرات آب‌وهوایی سازمان ملل متحد برای ارائه یک برنامه اقدام قطعی در مورد حذف تدریجی یا کاهش تدریجی سوخت‌های فسیلی، هند موضع خود را مبنی بر اینکه زغال‌سنگ برای امنیت انرژی آن حیاتی است، حفظ کرده است.
این کشور بیانیه ملی خود را در نشست سران سازمان ملل متحد در روز یکشنبه ارائه و در آن اعلام کرد که انتشار گازهای گلخانه‌ای کشور مطابق با نیازهای توسعه‌اش افزایش خواهد یافت. این بیانیه نشان می‌دهد که هند در برابر تلاش‌ها برای حذف یا محدودکردن استفاده از زغال‌سنگ مقاومت می‌کند. تیم مذاکره‌کننده این کشور اعلام کرد که متعهد به هدف انتشار خالص صفر در سال 2070 می‌باشد؛ ولی بسیار واضح است که نیازهای انرژی هند برای توسعه، که قابل توجه هستند، قابل تعویق نیستند. اتکای هند به زغال‌سنگ برای امنیت انرژی آن در پس زمینه کمبود نسبی نفت و گاز طبیعی با منشاء داخلی بسیار مهم است. 
بین سال‌های 2016 تا 2019، انتشار گازهای گلخانه‌ای هند با 4 درصد افزایش به 2.6 میلیارد تن دی اکسید کربن رسید. این کشور خود را متعهد به گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر میداند و روی رشدی که هم عهده دار  و هم پایدار است متمرکز است. زغال‌سنگ تکیه‌گاه چسبنده طولانی مدت می‌باشد. موضع دیرینه هند اینگونه است که برای بهبود استانداردهای زندگی 1.48 میلیارد جمعیت خود به نیروی زغال‌سنگ متکی خواهد بود.
بوپندر یاداو، وزیر محیط‌زیست هند، در گزارشی به سازمان ملل اظهار داشت: "میانگین دمای کره زمین در حال حاضر 1.5 تا 1.1 درجه سانتی‌گراد افزایش داشته است. بار انطباق به طور نامتناسبی بر دوش اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق در کشور ما و کشورهای درحال‌توسعه می‌افتد درحالی‌که مسبب مشکل عمدتاً کشورهای توسعه‌یافته بوده‌اند."
چین، یکی دیگر از قدرت‌های بزرگ حاضر، اذعان کرد که مذاکرات در کنفرانس امسال سخت بوده است. ژی ژنهو، فرستاده ارشد آب‌وهوای این کشور، اجلاس آب‌وهوا در دبی را سخت‌ترین اجلاس در دوران کاری خود توصیف کرد. مسائل زیادی برای حل‌وفصل وجود دارد.
کشورهایی مانند هند و چین به‌صراحت از حذف سوخت‌های فسیلی در کنفرانس تغییرات آب‌وهوایی سازمان ملل متحد حمایت نکرده؛ اما از درخواست برای افزایش انرژی‌های تجدیدپذیر حمایت کرده‌اند.
هیثم الغیس، دبیرکل اوپک به اعضا خود توصیه کرده است که ذکر صریح سوخت‌های فسیلی در توافق نهایی سران را رد کنند.
افزایش تقاضای برق هند و اعلامیه‌های رسمی اخیر در مورد پروژه‌های جدید زغال‌سنگ نشان می‌دهد که هرگونه توافق برای کاهش تدریجی بعید است. در واقع، این کشور قرار است ظرفیت تولید زغال‌سنگ خود را طبق اعلام وزارت نیرو هند در نوامبر مبنی بر برنامه‌ریزی برای اضافه‌کردن حداقل 80 گیگاوات تا سال 2031-2032 افزایش دهد.
ویبوتی گارگ، مدیر مؤسسه اقتصاد انرژی و تجزیه‌وتحلیل مالی آسیای جنوبی، معتقد است که کاهش تدریجی زغال‌سنگ می‌تواند هدف سال 2045 باشد. او گفت: "کاهش تدریجی زغال‌سنگ قبلاً برای هند قابل‌قبول بود، اما امسال شاهد رشد تقاضای عظیم و فعالیت‌های تولیدی، نه‌تنها برای انرژی، بلکه در سایر بخش‌ها نیز بودیم. دولت وعده داده ظرفیت بیشتری بر پایه زغال‌سنگ ایجاد خواهند کرد."
بنابراین، در این کنفرانس اخیر، حتی یک کاهش تدریجی قابل‌قبول به نظر نمی‌رسد - شاید با جدول زمانی 2045 یا 2050 ممکن باشد؛ اما هند تا سال 2030 برنامه کاهش تدریجی نخواهد داشت. مصرف سرانه برق در هند پایین است؛ اما انتظار می رود که افزایش یابد و این افزایش تقاضا نمی تواند تنها با انرژی‌های تجدیدپذیر تامین شود.
از طرفی هند بر این عقیده است وقتی کشورهای توسعه‌یافته متعهد به حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی نیستند، پس چرا این تعهد از کشورهای درحال‌توسعه خواسته می‌شود؟ جهان توسعه‌یافته دارای فناوری و منابع مالی فراوان است، اما آنها می‌خواهند رشد کنند و همچنان به استفاده از سوخت‌های فسیلی ادامه دهند، پس چرا این‌همه فشار بر کشورهای درحال‌توسعه است؟