شاخصی تحت عنوان ضریب پیچیدگی نلسون در بحث صنعت پالایشگاه ها مطرح است که نشان دهنده میزان فرآوری یک پالایشگاه از نفت خام دریافتی خود می باشد. ضریب پیچیدگی پالایشگاه های ایران بین 3.9 و 5.4 بوده که حدودا 5 واحد کمتر از میانگین کشور های توسعه یافته است. علت اصلی می تواند عدم وجود واحد Delayed Coking پیش از واحد های شکست کاتالیستی (Fluid catalytic cracking) می باشد که موجب کاهش حجم نفت کوره و افزایش فرآورده های میان تقطیر و سبک با ارزش افزوده بالاتر می گردد.
درحال حاضر تنها پالایشگاه بورسی ای که به صورت جدی درحال پیگیری این طرح می باشد پالایشگاه شیراز بوده است اما فعلا این طرح در مرحله امکان سنجی بوده و با توجه به هزینه بهره برداری 644 میلیون دلاری احتمالا به زودی عملی نخواهد شد. لازم به ذکر است که ظرفیت شراز تنها 55 هزار بشکه در روز بوده و طبیعتا هزینه طرح توسعه این شرکت نیز به صورت نسبی، به مراتب کمتر از شپنا با ظرفیت تقریبا 370 هزار بشکه در روز است. با اینحال در مجلس، صحبت هایی در خصوص تعیین لایحه ای برای کاهش درصد نفت کوره و راه اندازی طرح های توسعه Coking و FCC شده است که می تواند هزینه های سنگینی برای شرکت های پالایشی به همراه داشته باشد و شاید حتی درصد تقسیم سود این شرکت ها را برای چندین سال متوالی به صفر نزدیک کند، به خصوص برای پالایشگاهی مانند شتران که هنوز طرح توسعه در جریان داشته و درصد تقسیم سود بسیار پایینی دارد.
